යහපත් කාලයක් උදා වුනාම...හිතට කරදරයක් වැඩිය නැති උනාම...මිනිස්සු තමන්ගේම අතීතය වගේම ඒ අතීතයෙන් වර්තමානයට එන්න විඳපු දහසකුත් කරදර දුක් වේදනා අමතක කරලා දාන බව මේ දවස් වල ඇහෙන දකින කතා බහින් හොඳට පැහැදිලි වෙනවා...ඒවා ඇහෙද්දී හිතට දුකයි...ඇයි මේ මිනිස්සුන්ට මේ කෙටි කාලීන අතීතය අමතක වෙන්නේ?
මිනිස්සු වැඩිපුර කතා කරාට තමන්ගේ මතය ගැන විශ්වාසය තියන්න...කවුරුත් ආවේගයෙන් කතා කරපු පලියට, හිතට එකඟව තමන්ට දැනෙන දේ අමතක කරන්න එපා...ඒක හරියට පොඩි කාලේ ඉඳන් දහ දුක් විඳන් තමන්ව උස්මහත් කරපු තමන්ගේ දෙමව්පියන් දෙන්නව තමන්ට හරි ගිය දවසක අමතක කරල දානවා වගේ දෙයක් කියලයි මමනං විශ්වාස කරන්නේ...
මව් පිය දෙදෙන දෙමගක ගිය ඒ දවස
සැම දින වෙඩි සද්ද ඇසුනා ඒ දවස
කිසි නිදහසක් නොතිබුන ඒ කල දවස
අමතක කල නොහැක මටනම් කිසි දවස
විඳිමින් නිදහසේ සුව අප සැම දවස
දකිමින් දියුණු වන රට දවසින් දවස
කරමින් මතක නැති අප විඳි දුක් ගැහැට
නොහැරෙන් වැරදි මගකට නුඹ හෙට දවස...
~නෙතුපුල්~
