(අ)හිමි

සොඳුරු මොහොතක් 

ගෙවෙන සැම කල

අහිමි බව නුඹ

සිහි කරමි මම...

~නෙතුපුල්~

සාපේක්ෂ සත්‍යය...

වද කහ ද බිව් පසු

සුදු විය නොහැකි වූ කල

අවට උන් කළු කර

සතුටු වුනි උන් පිටුදැක...!

~නෙතුපුල්~

සමාජ සම්මත

සමාජ සම්මත මුලාවේ පැටලුනු ඔවුහු
මා දෙසට ඇඟිලි දිගු කර
අසම්මත යැයි චෝදනා කළහ
සම්මතය වර්ණනා කළහ...

එහෙත්...

අවස්ථාවක් ආ කල
සම්මතයට පිටුපා
අසම්මතය රස විඳිනට ඇති ඇල්ම
සඟවා ගැනීමට අපොහොසත් වුහ...

~නෙතුපුල්~

ප.ලි. ව්‍යාකරණ වැරදි පෙන්නලා දුන්න ඇනෝ ට ගොඩක් ස්තුතියි....

තනිකමේ සිතුවිලි...

ඝනදුරු රැයක සීතල නැති කරලන්න

බියකරු සිහිනයෙන් මා මුදවා ගන්න

පියකරු වදන් මා සවනත මුමුනන්න 

කෙදිනද එන්නෙ මා තුරුලට අරගන්න...

සඳ උණුහුමෙහි සාවිය වී නිදන්නට 

දෙතොලත රැඳුනු පිණි බිඳුවක් පිසින්නට 

ගං දිය රැලක සිසිලස ගත වෙලන්නට 

හෙට දුර වැඩිය මග බලමින් හිඳින්නට...

~නෙතුපුල්~

"සඳ උණුහුමෙහි සාවිය වී නිදන්නට" කියල මට ලියල දුන්න කළු හිම ගැන නොලිව්වොත් මම ආත්මාර්ථකාමී වෙනවා...මම හිතන්නේ ඒක තමයි මේ කවියට තියෙන ලස්සනම පදය...