Sunday, October 26, 2014

දිවියේ අරුත සොයමින් වෙහෙසෙන අප...



සොඳුරු ගී වැල් මිහිරි වන්නට
පද බඳින නුඹ සොඳුරුමයි 
අඳුරු තිර පට ඉරා ලන්නට
වෙර දරන නුඹ පියකරුයි...

වේදනා දහසකින් පිරවූ
පෙම් කඳුළු උල්පතක් වැනි වූ 
අපේ පෙම් දම් මලින් පරවූ 
අතීතය සිහිනයක් වැනි වූ... 

පැටලෙනා දිවියකින් නිමවූ
අපේ ප්‍රේමය සදා බොඳවූ 
නෙතු සිනා කැන් කඩා බිඳ ලූ  
අපේ මං පෙත් වසා රිදවූ... 

ඒ කඳුළු රැළි පිසදලන්නට 
වැසුණු මං පෙත් හෙළි කරන්නට
සිහිනයන් හැර දමා යන්නට
මං ඇරේවා නුඹට මට හෙට...

~නෙතුපුල්~


No comments:

Post a Comment