සාදය...

මීවිතෙන් මත් වූ

මියුරු නාදෙන් පිනවූ

සිනා කැන් පිරවූ

සාදයකි සැම දෙනා රැස්වූ

කිසිදා නොමැති සතුටක් 

කිසිදා නොතිබු සෙනෙහක් 

මවා පාමින් තවත් 

ගෙවා දමනා නිසරු දිනයක්!  

~නෙතුපුල්~

බොඳ වූ සිතුවිලි...

කෑගසා නොකීවට 

ඉකි ගසා නොහැඬුවට 

මගේ සිත, මගේ ගත

රිදෙන බව නොපෙනුනිද...

නුඹේ එක් වදනකට

හැඟුම් බර වන මසිත

වේදනා විඳින වග 

නොදැනුනේ ඇයි නුඹට...?

~නෙතුපුල්~

නුඹ නොමැති මා දිවිය...

නුඹේ දෙතොලග රැඳුනු මද හස

මගේ සිත අග තනි රකින සඳ

නුඹේ සුසුමක රැඳුනු උණුසුම

මගේ මතකය පාරවයි අද...

නුඹේ රළු අතැඟිලි වලින් නුඹ

මගේ අත ගෙන ගෙවූ ඒ දින

නුඹේ අත්වැල නොමැති අද දින

මගේ දිවියට නොමැත හිරු සඳ...

නුඹේ වදනක පහස ලබනට

මගේ දෙසවන බල කරයි මට

නුඹේ සෙනෙහස නැවත දකිනට

මගේ නෙතු යුග මග බලයි අද...

~නෙතුපුල්~