මටම දොස් පවරන නුඹට...

හැරදා ගියා නුඹ මා එක මංසලක 

හැඬුවා මා මගේ දිවි අතහැර කලක 

දුටුවා, නොදුටුවා මා විඳි දුක් ගැහැට 

කිසිදා නොසිතුවා සනසන්නට මසිත...

කිසිදා නොදැනුනිද මා තනිවූ බවට 

කිසිදා නොසිතුනිද මා අසරණ වගට 

කිසිදා නොපැතුවා යලි එන්නට මවෙත  

දුටුවේ නැතිද මා මෙහි මිය යන බවට...

හැඬුවා වැලපුණා තනියම සැම දිනක 

පැතුවා කැළඹුනා සැමදා මේ ලෙසට 

හැරදා ගියත් මා ගත මේ දුක් ගැහැට

කිසිදා නොදුන්නා හදවත වෙන අතක...

~නෙතුපුල්~